Illusie

In deze momenteel sterk gepolariseerde en gedetermineerde wereld lijkt het soms wel of alles duidelijk is, alles vast staat, alles ontdekt is en met name dat alles maakbaar is. Dit wereldbeeld van determinatie, polarisatie en maakbaarheid is wat mij betreft echter bijna de ultieme illusie, wel een die steeds meer schade toebrengt helaas, aan de natuur, aan mensen en ook aan de economie.

Magie
Als ik naar de wereld kijk dan zie ik in verwondering bijna overal magie. In bergen, in de zee, in mossen, in paddestoelen, in bladeren, in watervallen, in bloemen, in dieren, in vlinders, in libellen, in vogels, in veren, in kristallen, in bomen, in nog zo veel meer. Over bomen kan ik alleen al een blog wijden, wat te denken bijvoorbeeld van het feit dat er nog steeds geen goede verklaring is voor de sapstromen in de top van een boom.

(on)Zichtbaar verweven
Ik zie een wereld dat een groot levend organisme is waarin vrijwel alles invloed heeft op alles, van bomen op walvissen, van aersolen op vruchtbare grond op grote afstand. Soms zijn de relaties bekend maar nog vaker onbekend en onderschat en dan is er ook nog de inlvoed van ‘the implicate order’ waar natuurkundige David Bohm over schreef en dialogen met Jiddu Krishnamurti over had.

Onlangs verscheen het tot nu het meest uitgewerkte plaatje van een cel, de enorme complexiteit was wat mij betreft adembenemend en het is slechts wat we nu weten, we weten namelijk nog heel veel niet. En van dat ene kleine wonder hebben we er minimaal 30 biljoen in ons lichaam.

Druk
Wat determinatie en polarisatie doen is de directe ervaring van de magie naar de achtergrond verdringen en door het vastzetten en ontleden mechanisch en maakbaar laten lijken.

Het creëert een illusie van denken te weten hoe de dingen in elkaar zitten en hoe ze werken en zelfs hoe ze te verbeteren. De natuur verbeteren, een proces van miljoenen jaren verbeteren….seriously?

Gotspe
Overal om ons heen kunnen we als we goed kijken en eerlijk zijn de gotspe van de maakbaarheid, de illusie van het beter denken te weten zien. Zogenaamd betere en efficiëntere landbouw heeft bijvoorbeeld als gevolg uitgeputte landbouwgronden met daardoor uiteindelijk voeding die nog maar een fractie van de voedingswaarde heeft.

Monoculturen voor de voedselproductie van mens en later te consumeren dier zorgen ervoor dat ons insectenbestand achteruit holt. Grote hoeveelheden suikers in onze voeding met zowel verwoestende effecten op onze individuele gezondheid als een collectieve geldingsdrang.

Pandemische illusies
De laatste idioterie in dit maakbaarheidskader kunnen we op meerdere manieren zien in de zogenaamde pandemie. Of het virus nu wel of niet ontsnapt is uit een laboratorium doet er eigenlijk niet toe. Het heeft wel licht doen schijnen op het zogeheten Gain Of Function (GoF) onderzoek. GoF is het veranderen van virus materiaal om te zien of en hoe eigenschappen veranderen zodat het bijvoorbeeld besmettelijker wordt. Het probleem is dat vooraf nooit bekend is wat er gebeurd en wat daar de mogelijke consequenties van zijn. De laboratoria waarin dit gebeurt vormen daarbij altijd een verspreidingsrisico. Elke goede riskmanager zal beamen dat ongeacht de voorzorgsmaatregelen er altijd een restrisico blijft, net als elke geschoolde en ervaren offpiste skiër of snowboarder dat weet overigens.

Voor de voor het virus benodigde vaccins geldt deels hetzelfde. Vorige week nog durfde iemand te beweren dat de mRNA technologie achter de meeste vaccins superveilig is. Feit is echter dat er wel degelijk risico’s zijn en dat deze steeds duidelijker worden door de schaal waarop de vaccinatie plaatsvindt. Feit is ook dat we de lange termijn effecten niet goed kennen. Ja ze werken en voor een bepaalde groep brengen ze een stukje verlichting maar meer ook niet.

Het is eigenlijk te zot voor woorden dat er met een wat mij betreft hoogmoedige zekerheid wordt gesteld dat deze vaccins beter zijn dan de immuunsystemen van mensen die notabene al miljoenen jaren geëvolueerd zijn. Onderzoek laat gelukkig ook zien dat de immuunrespons na een doorgemaakte infectie breder is dan na vaccinatie. Interessant is ook dat er een groep mensen is die door blootstelling aan vergelijkbare virussen niet bevattelijk lijken voor infectie.

Over de draconische maatregelen voor een virus dat we niet kunnen zien, waar elk gevecht tegen Don Quichotte achtige verschijnselen zijn en waar we op zijn best estimated guesses over kunnen doen ga ik verder niets toelichten, dat spreekt voor zich en is genoeg over gezegd en geschreven

Stuipen
De maatregelen, de vaccins, de GoF onderzoeken, ze zijn wat mij betreft stuiptrekkingen van het instorten van het maakbaarheidsideaal. De maakbaarheid van het leven, het uitstellen van de dood, de illusie van controle hierover, alsof de dood zich laat controleren, alsof het leven zich laat bepalen. Schijnveiligheid, schone schijn, en schijnheiligheid dat zijn de woorden die eerder bij het huidige theater passen.

Leven en dood
Vorige week overleed vrij plotseling de tweede broer van mijn moeder. Hij had een hartstilstand in zijn slaap, zijn wens, hoewel te jong, werd gehonoreerd. Het was voor mij weer een bevestiging dat we niet over het leven gaan, dat heeft zijn eigen weg, zonder programma, zonder uitleg, zonder verklaring, het leven leeft.

Of we ziek worden, hoe we ziek worden, we hebben er weinig tot geen invloed op, elke constitutie is anders en niemand weet precies hoe die van hem of haar er uitziet.

Waarom de 1 met CLL (lymfeklierkanker) nog jaren leeft en de ander na korte tijd overlijdt? Waarom bij de een iets op tijd wordt ontdekt en bij de ander als het te laat is? Zeker kunnen we door gezond te leven effect hebben op ons lijf, maar de dood, nee daar gaan we niet over.

Niet weten
Over de schrijver Umberto Eco gaat het verhaal dat hij zijn persoonlijke bibliotheek met meer dan 30.000 boeken niet als statement had maar om bewust te blijven dat er veel is dat je niet weet, nooit zult weten.

Herbezinnen
Ik ben van mening dat het de juiste tijd is om ons te herbezinnen. Herbezinnen op de magie die nog altijd om eens heen is, op hoe we ons daartoe kunnen verhouden, hoe we die weer kunnen ervaren, meer ervaren. Herbezinnen op het feit dat het leven leeft en dat we daarvan meer toeschouwer zijn dan we misschien willen, kunnen en durven toegeven, dat we er niet over gaan. Herbezinnen op het feit dat we zoveel nog niet weten en dat dat schoonheid in zich heeft. Accepteren dat de dood onderdeel is van dit spel dat leven heet en dat dat eigenlijk het grootste niet weten is, het niet weten wanneer het zover is. De enige zekerheid is dat we gaan, de enige zekerheid is dat ik ga en tot die tijd kies ik voor de schoonheid van de magie boven de schijn van de maakbaarheid.